Sujatha Puthra Meditation Center
Your Membership ID
ඉතිහාසය මැනවින් නොදැන අත්තනෝමත කියන පදපරමයන්ගේ ග්රහණයෙන් මිදෙන්නට...
බ්රාහ්මණයන්ගේ සහ පසුව පැමිණි මුසල්මානු ආක්රමණ හමුවේ ඉන්දියාව අසරණ වූයේ මෞර්ය සහ ගුප්ත රාජ වංශ වලින් යුතුවූ මහා මගධ රාජධානිය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අප්රකට වීමෙන් පසුව ය.
ඉන්දියාවේ උපන් බුදු රජාණන් වහන්සේ ගේ අනුගාමිකයන් වූ, බිම්බිසාර, චන්ද්රගුප්ත I , සමුද්රගුප්ත , චන්ද්රගුප්ත II, අශෝක අධිරාජයා වැනි මහා රජවරුන් නැති වූ කල, ඉන්දියාව කොටස් වලට කැඩී බල බිඳී තිබුණු අවධියක, බුදු දහමේ පරිහානිය ද ආරම්භ විය.
‘සංකරාචාර්ය’ වැනි හින්දු නායකයන් ද, බොහෝ හින්දු රජවරුන්ද, ස්ථූප සහ බුදු කුටි සහ පිළිම විනාශ කිරීමෙන් අපමණ ආශ්වාදයක් ලද බැව් පොත පතේ සඳහන් වේ. හින්දු පාලකයෙකු වන ‘පුශ්ය මිත්ර’ විසින්, අශෝක මහ රජතුමා විසින් තනවන ලද 84,000 ක් බෞද්ධ ස්ථුප සහ ගණන් කල නොහැකි තරම් විහාර සහ බෞද්ධ ලියවිලි ද විනාශ කරන ලදී.
(මූලාශ්ර: Romila Thaper, Ashoka and Decline of Mouryas, London, 1961, p 200)
ජලාලුක රජු විසින් බෞද්ධ විහාර සහ පන්සල් විනාශ කලේ, බෞද්ධ ගාථා සජ්ඣායනයෙන් වරක් ඔහුගේ නින්දට බාධා වීම හේතුවක් කරගෙන ය. මේ අතර කාශ්මීරයේ සිටි කින්නාර රජු විසින් බෞද්ධ පන්සල් විනාශ කලේ, බ්රාහ්මණයන්ගේ සතුට සඳහා බව සඳහන් ව ඇත.
මේ විනාශ කල බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන, හින්දු කෝවිල් වලට පරිවර්ථනය කල අතර, හින්දු චාරිත්ර අනුව, කිසියම් අඩු කුලයේ පුද්ගලයෙකුට හෝ බෞද්ධයෙකුට එම කෝවිල තුලට ඇතුල් වීමට ඉඩ නොදෙන ලදී. දහස් ගණන් මෙම ස්ථානවලින් ප්රසිද්ධ වූ ස්ථාන කිහිපයක් නම්, තිරුපති, උන්ඩවල්ලි, එල්ලෝරා, පූරි, බද්රනාත්, මතුරා, අයෝධ්යා, නාලන්දා, නාගර්ජුන කොන්ඩා, සහ කේරලයේ අති ප්රසිද්ධ සබ්රිමාලා කෝවිල ආදිය වේ.
‘ආදි සංකර’ නම් හින්දු නායකයා, නාගර්ජුන කොන්ඩාහී යක්ෂයෙක් මෙන් කටයුතු කර, බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන විශාල සංඛ්යාවක් විනාශ කර ඇති බව 'ලෝන්ගස්ට්' නම් යුරෝපීය විද්වතා විසින් ඔහුගේ කැනීම් වලින් සොයාගන්නා ලදී. (මූලාශ්ර: Memoirs of the Archaelogical Survey of India No: 54, The Budhist Antiquties of Nagarjunakonda (Delhi, 1938, p.6.).
බ්රාහ්මණ ආගමට නොහැරෙන බෞද්ධයන් ප්රසිද්ධියේම පණ පිටින් පුච්චා දැමීමට මෙම ‘ආදි සංකර ’ නම් හින්දු නායකයා කටයුතු කළේ ය. බෞද්ධයන් යයි අසු වූ සෑම පවුලකම අත දරුවන්, ඔවුන්ගේ මවුන් ඉදිරියේ කිඹුලන්ට විසි කල අතර, ගැහැණුන් දියේ ගිල්වා මරා දැමූහ. කේරළයේ ‘සුද්ධවනන්’ රජුගේ මස්සිනා කෙනෙකු වන ‘උජ්ජේන්’ බෞද්ධ බික්ෂූන්ගේ නාස් විද ගොනුන් ලෙස කරත්තවලට බැඳ වැඩගත් බව අතිශයින් ප්රසිද්ධ කරුණක් වන්නේ ය.
දහස් ගණන් නොව මිලියන ගණනක බෞද්ධයන් කේරළ ගංගා ඉවුරුවල දසවධ දී මරා දමන ලදී. මෙම අප්රකට අවධිය යුරෝපයේ කුරුස යුද්ධ වලට සමාන වූ අතර, ප්රසිද්ධියේම බෞද්ධයන්ට වධ දුන් ඝාතන ස්ථානය වන්නේ කේරලයේ 'අලවි' නම් ස්ථානයයි. ‘අලවි’ යන්නේ තේරුම විනාශයට අධිපති යයි සලකන, ශිව දෙවියන් දරන ත්රිශූලය යි. මේ ආකාරයටම, තමිල්නාඩුවේ ද ‘වයිග’ ගංගා ඉවුරේ දහස් ගණන් බෞද්ධයන් මරා දමන්නට හින්දු ජාතික දරුණු මූලධර්මවාදියකු වන ‘සම්බන්තර්’ ක්රියා කළේ ය. (මූලාශ්ර: The Tamil book Thevaram and complete works of Swami Vivekananda, Vol.VII. p. 118, Calcutta, 1997).
පසු කලක විකෘත කරන ලද බුද්ධ ප්රතිමා බොහෝමයක් බ්රිතාන්ය පාලන සමයේදී කේරළයේ දී හමුවිය. මූලධර්මවාදී බ්රාහ්මණයන් විසින් මේ සියළු පොළොව නුහුලන අපරාධ කලේ බුදු දහම ඉන්දියාවෙන් පමනක් නොව මුළු ලොවෙන්ම තුරන් කරන්නට ය. එහෙත් ඔවුනට සියළු සාක්ෂි විනාශ කිරීමට නොහැකි විය. නොදැනුවත්වම, කෝවිල් වලට සහ ගම්මානවලට තිබූ ‘පල්ලි’ යන නම මකා දමන්නට ඔවුනට අමතක විය. පල්ලි යන නමේ තේරුම, බෞද්ධ විහාරය යන්නයි. කේරළයේ බොහෝ ස්ථානවල මේ පල්ලි යන නාමය අදටත් හමු වේ. උදාහරණ වශයෙන්, කුරුන්ග පල්ලි, කාර්තික පල්ලි ආදිය දැක්විය හැකි ය.
අද ඉන්දියාවේ බුදු දහම පවතින්නේ, ටිබෙටයට මායිම් වූ කොටස්වලත්, අඩු කුලයේ යයි සම්මත ඩැලිට් ජාතිකයන් අතරේත් පමණි. අදත් ඉන්දියාවේ බුදු දහමයම් ප්රමාණයකින් ඇත. බුදු දහම ඉන්දියාවෙන් මේ තරම් නැතිවී යන්නට තවත් හේතුවක් වුනේ තුර්කි සහ අරාබි ආක්රමණ හේතුවෙනි. මුසල්මානුවන් කරන ලද 'නාලන්දා සංහාරය' ඉතා ප්රකට ය. එහෙත් වැඩිවෙන බ්රාහ්මණික ආගමික බලය හමුයේ, සාමකාමී බෞද්ධයන් මරණීය තර්ජන අතරේ සැඟව ගිය හ.
බ්රාහ්මණයන් බුදු දහම ලෝකයෙන් තුරන් කරන්නට කළ තවත් උප්පරවැට්ටියක් නම්, බුදු රජාණන් වහන්සේ, හින්දු ආගමේ දශ අවතාර අතරෙන් තවත් අවතාරයක්, එනම් ‘බුද්ධි අවතාරය’ ලෙස සඳහන් කර, අඩු දැනුම ඇති බෞද්ධයන් හා බෞද්ධාගමට කැමැත්තක් දැක්වූ හින්දූන් බ්රාහ්මණයන්ගේ ග්රහණයට නතු කර ගැනීම ය.
මෙහි හින්දු ආගමේ ග්රන්ථවල ද, බෞද්ධයන්ට විරුද්ධව නොයෙකුත් නීති කෙටුම්පත් විය. හින්දු ගුරුවරයකු වන ‘අපර්ණක’ මෙසේ කියයි. ‘බෞද්ධයෙක් බ්රාහ්මණික සිරුරක ගෑවුන හොත්, වහා ඖෂධ ස්නානයක් කර සුද්ධ පවිත්ර විය යුතුය.’ ඉතා ප්රසිද්ධ පොතක් වූ 'අර්ථ ශ්රාස්ත්ර' ලියු චානක්ය මෙසේ කියයි. ‘දෙවියන්ට පුජා කරන ලද රාත්රී ආහාර පූජා උළෙලකට බෞද්ධයෙක්, ආජීවකයෙක්, ශුද්රයෙක් පැමුණුන හොත්, ඔහු ‘පනා 100’ ක දඩයකට යටත් ය’.
ක්රිස්තු පූර්ව 505 දී, බෙංගාලයේ රජු වූ ‘ශිව වාදී බ්රාහ්මණික සසංක’ විසින් අවසාන බෞද්ධ රජු වන ‘රාජවර්ධන’ ඝාතනය කරන ලදී. ඉන් අනතුරුව බෝධිගයාව ආක්රමණය කර, බුදුන් වහන්සේ පිට දුන් බෝධිය සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කළේ ය. එතනින් නැවතුනේ නැති ඔහු, බෝධි වෘක්ශය පාමුල තිබූ බුදුන් වහන්සේගේ සිටිවන පිළිමය විනාශ කර, ශිව දෙවියන්ගේ පිළිරුවක් ද තැන්පත් කළේ ය.
තවද එම කුෂිනගර් ප්රදේශයේ සිටි සියළුම බෞද්ධ භික්ෂූන් ඝාතනය කිරීමට අන දුන්නේත් මොහුම ය. ශිව වාදියෙකු වූ තවත් රජ කෙනෙකු වූ 'මිහිඳුකුල' විසින් බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන 1500ක් සහමුලින්ම විනාශ කර ඒවායෙහි සිටි සියලුම භික්ෂූන් ඝාතනය කරන ලදී. අයෝධ්යාවේ අද තිබෙන සියළුම හින්දු කෝවිල් පෙරකළ බෞද්ධ පන්සල් වශයෙන් තිබූනේ ය. උදාහරණ කීපයක් නම්, සබ්රිමාලා, තිරුපති, බද්රිනාත් සහ පූරි වේ.
අපගේ දේශපාලඥයන් ආදිය වඳින්නට පුදන්නට යන්නේ ද මෙවැනි ස්ථාන වීම සිනා සහගත ය.
මෙවන් ශෝචනීය තත්වයක් තුල ඉන්දියාවේ බුදු දහම පැවතුනාදැයි තහවුරු කිරීමට හැකි වූ ප්රධානම හේතුව නම්, ඉන්දියාවේ ඇති විශාලත්වයම වේ. බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වානයෙන් පසු, ඉන්දියාවේ බෞද්ධයන්ට අත්වූ ඉරණමෙන් බිඳක් වත් සිරිළක බෞද්ධයන් පසුගිය අවුරුදු 2500 තුල අත් විඳ නොමැත. අශෝක ස්ථම්භය නොවන්නට, නවීන විද්යා උපක්රම නොවන්නට, බුදු දහම තියා බුදුන් වහන්සේගේ නමත් ඉන්දියානු ඉතිහාසයෙන් අතුගා දමන්නට බ්රාහ්මණිකයන් සමත් වන්නට ඉඩ තිබුනි. ඒ අනුව සැලකිය යුත්තකි. ලක්දිව වැනි රටක බුදුරදුන් ඉපදුණා නම් මේ වන විට ඒ ඉතිහාසය තුරන් කර ඇත්තේ නැවත ගොඩගැනීමට බැරිවන ලෙස බව අවිවාද සහගත කරුණකි. ඉන්දියාවේ විශාලත්වය බමුණන්ව මිරිඟුවක් පසුපස දුවවා ඇත. අදත් එහි කැනීම් වලින් ඒවා සනාථ වේ.
නමුත් වර්ථමානයේ ඇති තත්වය සලකාගෙන, මෙවන් තත්වයක් උඩ ඉන්දියාවේ බුදුන් උපන්න බවත්, බුදු දහම මුල් බැස තිබුනු අයුරුත් කියා පෑම අසීරු වුවද කාලයේ මහ වැළි තලාවෙන්,මහා ඝන වනයෙන් වැසී ගිය 'අජන්තා' වැනි ස්ථාන පසුව සොයා ගැනීමෙන්, කළු වළාවකට වැසී තිබූ සඳ නැවත් ආලෝකය දෙමින් නැවත බැබළුනු අයුරින් සැළකිය යුතු සත්යයක් මතුවිය. මෑත භාගයේ ඉන්දියානු ජාතික ඩැලිට් කුලයේ ඉපදුන ආචාර්ය අම්බෙඩ්කාර් වැනි උගතුන් නිසා අතීත අඳුරු පටලයෙන් ඉන්දියාව මිදී, අඩුම තරමේ අඩු කුලයේ යැයි සම්මත ඩැලිට් වරු විශාළ වශයෙන් බුදු දහම වැළඳ ගන්නට පටන් ගත් හ.
හින්දු මූළධර්මවාදීන් බුදු දහමට අවුරුදු දෙදහසක අඛණ්ඩ කාලය තුල ඉන්දියාවේ කළ අපරාධ වලට, පසුව පැමිණි බටහිර ජාතීන් කළ අපරාධ දෙවැනි වේ. ඒවා ඒ තරම් භයානක ඒවා ය. බුදුන් වහන්සේ සිරිළක උපන්නා කියන්නවුන්, ඉහත ඉන්දියානු ඉතිහාසයෙන් බිඳක් හෝ නොදැන කරන්නේ නන් දොඩවීමකි. වෙනත් කිසිවක් එහි නැත. ගත යුත්තක් නැත. විකාර කියවමින් සසර මග වරදවා ගන්නේ ය. සාපේක්ෂ වශයෙන් සිරිළක පාලනය කලේ බෞද්ධ රජවරුන් හෙයින්, ගමක් ගමක්, නගරයක්, නගරයක් ගානේ ඉදි වූ බෞද්ධ ස්තූප, පන්සල් පටු හේතුවකට ගනිමින් ද භක්තියෙන් හෝ ව්යාජ දේශානුරාගයෙන් අන්ධ වෙමින් ද, ඉතා පහසුවෙන් සිරිළක බුදුන් වහන්සේ ඉපදුනා යයි කීමට ද, බුදුන් වහන්සේට සම්බන්ධ ස්ථාන සිරිළක පවතින්නේ ද කියා කියන්නට පුළුවන.එහෙත් එය ඉන්දියාවේ දැනට මතුවී ඇති සාධක හා දත්තයන් සමඟ ගලපා බැලීම මැනවි. එවිට ඒවා හර සුන් වන අයුරු නුවණැත්තන්ට පෙනෙනු ඇත.
චන්ද්රගුප්ත - මෞර්ය රජුට පෙර සිටි ‘නන්ද’ නම් රජු, ශුද්රයෙක් බව සමහර ප්රාඥයන් පවසයි. බොහෝ දුරට ඔහු, පෙළපතින්, බුදු සමයේ සිට පැමිණි බෞද්ධයෙකු වන්නට ඇත. මේ ක්රිස්තු පූර්ව 300 පමණ වේ. ඉන් පෙර, බුදුරදුන් ගෙන් පසුව මුළු ඉන්දියාවම පාලනය කළ රජෙකු සිටියේ නැත. එසේ හෙයින්, නන්ද රජුගේ කාලයේ අවසානය වනතුරු බුදු දහම ඉන්දියාවේ රැකී තිබුන බව පෙනී යයි.
චන්ද්රගුප්ත - මෞර්ය රජු රණ කාමියෙකි. ඇලෙක්සැන්ඩර් මියගිය පසු ඔහුගෙන් ලෝකයා දුටු රණ ශූරත්වය චන්ද්රගුප්ත පිරවුයේ, මුණුබුරා වූ අශෝක අධිරාජයාට පමණක් දෙවෙනි වෙමිනි. එහෙත් චන්ද්රගුප්තගේ යුධමය ජයග්රහණය පිටුපස, කුඩාකල සිටම ඔහුගෙ චරිතය හැඩගස්සූ ගුරුවරයා වන මූළධර්මවාදී බ්රාහ්මණිකයකු වූ චානක්ය සිටියේ ය.
චන්ද්රගුප්තගේ පියා අප්රකට ය. ඔහු යුධ බිමක මියගිය බවත් ඉන් පසු චන්ද්රගුප්තව හදා වඩා ගත්තේ ඔහුගෙ මවගේ සොහොයුරා බව පමණක් අසා ඇත්තෙමි. සමහරවිට ග්රීක හෝ ඉරාන ඉතිහාසය ඔබ ගවේෂණය කළොත් , මෙයට වඩා දෙයක් සොයාගන්නට පුළුවන් වනු ඇත.
කෙසේ හෝ චන්ද්රගුප්ත මෞර්ය රජු ක්ෂත්රීයකු නොවුවා නම්, දැඩි මතධාරී බ්රාහ්මණික චානක්ය (හෙවත් කෞටිල්ය) කිසි විටෙක ඔහු තමාගේ ශිෂ්යයෙක් කරගන්නට නො තිබිණි. චානක්යගේම ග්රන්ථයක ඇති පහත නීතියෙන්, ඔහුගේ මූළධර්ම වාදී අදහස් පෙනී යයි.
‘දෙවියන්ට පුජා කරන ලද රාත්රී ආහාර පූජා උළෙලකට බෞද්ධයෙක්, ආජීවකයෙක්, ශුද්රයෙක් පැමිණුන හොත්, ඔහු පනා 100 ක දඩයකට යටත් ය’. – අර්ථශ්රාස්ත්ර ග්රන්ථය.
චන්ද්රගුප්ත රජුගේ සියළු දිග් විජයයන් වල උපදේශකයා වූයේ චානක්ය විය. එවැනි ගුරුවරයකු, උපදේශකයකු භක්තියෙන් අනුගමනය කල චන්ද්රගුප්ත රජු මොනම හේතුවක් නිසාවත් බුදු දහමේ නඟා සිටවීමට උදව් කරන්නේය යන්න ඉතා සැක සහගත කාරනයකි. මෙහිදී කිව යුතු තව කරුණක් නම්, චන්ද්රගුප්ත රජු, ඔහුගේ අවසාන සමයේ ජයින නිකායක පැවිදි බව ලබා ජයින තාපසකයෙකු වශයෙන් මිය ගිය බව මිසක, කිසිම අයුරක බුදු දහමට සම්බන්ද වී නොමැති බවයි.
චන්ද්රගුප්ත රජු, සිදුහත් කුමරුගේ පියා වූ සුදොවුන් රජු මෙන් ප්රාදේශීය හෝ ප්රාන්ත රජෙකු නොවේ, මුළු ඉන්දියාවම, ඇෆ්ගනිස්ථානය සහ නැගෙනහිර ඉරානය පුරාම අණසක දැරූ මහා ප්රතාපවත් රජෙක් විය. පාලකයා වශයෙන් ඔහුට තිබූ තත්වය ද, චානක්යගේ බලපෑමෙන් බ්රාහ්මණ වංශයට ඔහුගෙන් ලැබුනු අනුග්රහයද නිසා බුදු දහමට සහ බෞද්ධ අනුගාමිකයන්ට ඇති වූ ශෝචනීය තත්වය අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඔහුගේ පුත් බිම්බිසාරගෙන්, බුදු දමට සිදුවූ යහපතක් 'අශෝක රජු ඉන්දියාව පාලනය කරන තුරු, කොතනකවත් ලියා තියෙනවා නොදැක්කෙමි..
බුදුරදුන්ගේ කාන්තිමත් පෞරුෂත්වයත්, මනා වාග් චාතූර්යයත් හමුවේ බ්රාහ්මණ ආගම තාවකාලිකව යටපත් වුව ද, බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණයෙන් පසු බ්රාහමණ ආගම නැවතත් ක්රමයෙන් හිස ඔසවන්නට විය. බ්රාහ්මණිකයන්ගෙන් බුදු දහමට වූ උපරිම හානියේ ඇරඹුම චන්ද්රගුප්ත -මෞර්ය රජුගේ කාලයේ වූ බව පැහැදිළි ය. බූදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණයෙන් මාස 03 කට පසු පළමු ධර්ම සංගායනාවද, ඉන්පසුව නැවතත් සාපේක්ෂකව කෙටි කාලයකදී එනම් 386 B.C. තවත් ධර්ම සංගායනාවක් කරන්නටද වීම, බ්රාහ්මණයන්ගෙන් බුදු දහමට ඇති වූ බාධකත් හේතු වන්නට ඇත.
ඉහත සඳහන් බ්රාහ්මණ කෙනෙහෙළිකම් සමහර විද්වතුන් සලකන්නේ මනුෂ්ය ජාතියකට, විශේෂයෙන්ම ඉන්දියානු ජනතාවට අවුරුදු දහස් ගණනක් තිස්සේ කල මහා විපත්තියක් ලෙසිනි. එය පරමානුක බෝම්බයකින් මිනිසුන් මරා දමනවාට වඩා, එසේ නැතහොත් හිට්ලර්ගෙ අමානුෂික ක්රියා වලට වඩා හෝ බටහිර ජාතීන්ගේ වහල් වෙළඳාමට වඩා අති මහත් කුරිරු විය.
ශුද්රයෙකු බලහත්කාරයෙන් බ්රාහ්මණිකයෙකුට ධර්මය කියා දුන්නේ නම්, එයට දඬුවම වශයෙන් වන රාජ නීතිය වන්නේ, නටන තෙල් එම ශුද්රයාගේ කටට සහ කන් වලට වක්කිරීමය.
මූලාශ්ර : MANU 167-272
බ්රාහ්මණයෙකුට අවමන් කල ශුද්රයාගේ දිව කපා දැමිය යුතුය. මූලාශ්ර : Apastambha Dharma Sutra III, 10-26
බොහෝ අඩු ජාතියයි සම්මත කුලවල මිනිසුන්, බුදුන් සමයේ දී, බුදු දහම වැළඳ ගත්හ. එසේ හෙයින්,පොදුවේ ‘සියළු බෞද්ධයන් අඩු කුලයේ ය’ යන්න බ්රාහ්මණ සමාජයේ මතය විය. බුදුන් වහන්සේට පෙර සහ පසු ද, බ්රාහ්මණ නිකායන් හී සමහර පූජකයන් නිර්වස්ත්ර ජීවත්වූ බැව් ප්රකටය. එසේ වන්නට එක් හේතුවක් වූයේ, කුල භේදය දිගින් දිගටම පවත්වා ගන්නට නොයෙකුත් විදියේ කර්ම ඔවුන් අනුගමනය කල නිසාය.
එක් ක්රමයක් නම්, පහත් කුලවල මිනිසුන්ට ඔවුන්ගේ අසූචි සහ මුත්රා අනුභවයට සහ බීමට පුරුදු කිරීම ය. එය එම අඩු කුල යයි සම්මත මිනිසාට, ඔහුගේ දෙවන භවයේදී ඉහල කුලයක ඉපදීමට හේතුවක් වනු ඇතැයි ඉගැන්වූහ.නිර්වස්ත්රව ඉන්නට තවත් හේතුවක් නම්, ඕනෑම වෙලාවක අඩු කුල සම්මත ගැහැණියක් දූෂණය කිරීමට පහසු වීම බව විචාරකයන් සඳහන් කොට ඇත.
මූලාශ්ර: "SHOCKING ASIA" - Atlas International Film GMBH, Munich, W. Germany.
මෙවැනි අපරාධයකට, බ්රාහ්මණයකුට විරුද්ධව රජෙකුට හෝ ගත හැකි පියවරක් නොමැති විය. මොනම වර්ගයේ අපරාධයක් කළ ද, රජුන්ගේ නීතියෙන් දෙවරක් උපන්නා (බ්රාහ්මණයා) නිදහස්ය. මූලාශ්ර : MANU 167-272
මුළු ඉන්දියාව පුරා ශාපයක් මෙන් පැතිර ගිය මේ බ්රාහ්මණයන්ගේ ක්රියා කලාපයෙන්, බුදුන්ගේ කාලයටත් ඉතා ඈතක සිටි දශරථ වැනි රජවරු පවා බ්රාහ්මණයන්ට සහ ඔවුන්ගේ ඊනියා ආගමට රැවටුනු බවට ග්රන්ථ ලියැවී ඇත.
දශරථ රජු ඔහුගේ බිසවුන් තුන්දෙනෙකු වන කෞශල්යා, සුමති සහ කලිකි දෙවියන්ගේ නියෝගය උඩ, බ්රාහ්මණ තවුසන් තිදෙනෙකුට තාවකාලිකව පූජා කල බැව් සඳහන්ය.තවුසන්ගේ කාම රාගය නිවුණු පසු, නැවතත් එම බිසවුන් රාම රජුට ගෙනත් දුන් පසු, ඔවුනට රාම,ලක්ශ්මන්,භාරත් යන දරුවන් ලැබුනු බව සඳහන්ය.
මූලාශ්ර: 14th Chapter Bala Kandha
චන්ද්රගුප්ත සමයේ, රාජ්ය අනුග්රහයද ලැබූ මෙවන් බමුණු සමාජයක් තුළ, බුදු දහම වැනි සාමකාමී ආගමක් සමාජ සම්මත කර ගැන්ම පහසු නොවේ. එසේ හෙයින් බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වානයෙන් පසු, අශෝක රජුගේ ධර්ම ප්රචාරක කටයුතු වනතුරු බුදු දහම ගැන එතරම් සාක්ෂි සොයා ගැන්මට නොහැකි වීම පුදුමයක් නොවේ.
01 වන කොටස..
✍ Author: Ven. Kirulapana Dhammawijaya Thero
Date: 08.10.2018